Social epistemologists should be well-equipped to explain and evaluate the growing vulnerabilities associated with filter bubbles, echo chambers, and group polarization in social media. However, almost all social epistemology has been built for social contexts that involve merely a speaker-hearer dyad. Filter bubbles, echo chambers, and group polarization all presuppose much larger and more complex network structures. In this paper, we lay the groundwork for a properly social epistemology that gives the role and structure of networks their due. In particular, (...) we formally define epistemic constructs that quantify the structural epistemic position of each node within an interconnected network. We argue for the epistemic value of a structure that we call the (m,k)-observer. We then present empirical evidence that (m,k)-observers are rare in social media discussions of controversial topics, which suggests that people suffer from serious problems of epistemic vulnerability. We conclude by arguing that social epistemologists and computer scientists should work together to develop minimal interventions that improve the structure of epistemic networks. (shrink)

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Recent studies have explored the effectiveness of open-label placebos for a variety of conditions, including chronic pain, cancer-related fatigue and irritable bowel syndrome. OLPs are thought to sidestep traditional ethical worries about placebos because they do not involve deception: with an OLP, patients or subjects are told outright that they are not given an active substance. As deception is framed as the primary hurdle to ethical placebo use, the door is ostensibly opened to ethical studies of OLPs. In this article, (...) I suggest that even though OLPs seemingly do not involve deception, there are other ethical considerations in their clinical investigation and subsequent use. Research ethics often focusses on informed consent—of which, deception and honesty are a piece—as a means to justify research practices with human subjects. Yet, it is but one of the ethical considerations that should be taken into account. With research into placebo effects in particular, I argue that the history of clinical placebo use grounds special considerations for OLP research that go beyond respect for the autonomy of individual patients through informed consent and encompass structural concerns about the type of patient for whom a placebo has historically been thought appropriate. (shrink)

This paper argues that the concept of paternalism is currently overextended to include a variety of actions that, while resembling paternalistic actions, are importantly different. I use the example of Japanese physicians’ non-disclosures of cancer diagnoses directly to patients, arguing that the concept of maternalism better captures these actions. To act paternalistically is to substitute one's own judgement for that of another person and decide in place of that person for his/her best interest. By contrast, to act maternalistically is to (...) decide for another person based on a reasonable understanding of that person's own preferences. The concept of maternalism allows for a more thorough assessment of the moral justification of these types of actions. I conclude that it is possible, at least in principle, to justify Japanese physicians’ non-disclosures, and that this justification must be based on an understanding of these actions as maternalistic. (shrink)

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

Ateistler, kötülük probleminin Tanrı’nın varlığı aleyhine en güçlü argüman olduğu konusunda hâlâ ısrarcılar. Felsefe tarihine baktığımızda da Epikuros’tan Hume’a ve yakın dönemde Mackie’ye kadar uzanan bir yelpazede çeşitli düşünürler tarafından bu konuda birçok eleştirinin dile getirildiğini görmek mümkün. Plantinga bu çalışmasında felsefe tarihinin en köklü sorunlarından biri olan ‘Tanrı’nın varlığı sorusu’nu cevaplamaya çalışmakla kalmayıp felsefi bir yöntem ve soruşturmanın nasıl olması gerektiği konusunda muhteşem bir örnek de sunmaktadır. Plantinga, bu kitabıyla bizi, felsefe tarihinin en temel ilkelerinden birini hatırlamaya çağırıyor: var (...) olanın ardındakini anlamaya çalışmak. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

Dini epistemoloji, teistik inançların rasyonel zeminde gerekçelendirilme yollarını arayan, çağdaş epistemolojinin bir alt dalıdır. Musa Yanık, bu kitapta günümüzdeki en güçlü yaklaşım olan reform epistemolojisinden güvenilircilik bakış açısıyla yani “daha yüksek bir olasılıkla doğru olması yönünden” İslam inancının rasyonelliğini ortaya koymakta ve uygulamalı dini epistemolojinin sağlam ve cesur bir örneğini sergilemektedir. (Prof. Dr. Hasan Yücel Başdemir) -/- Epistemoloji topyekûn insan zihnini biçimlendirme ve inanç da dahil olmak üzere bilişsel faaliyetleri yönlendirme potansiyeline sahip bir alandır. Zira Allah’ın varlığı, birliği, nübüvvet ve (...) ahiretle ilişkili meseleler “nasıl bilebilirim, neleri bilebilirim, bildiğim şeyin kesinliğinden nasıl emin olabilirim?” gibi epistemik sorulardan bağımsız olamaz. Bu nedenle konu İslam düşüncesinde felsefecilerin olduğu kadar kelâmcıların da ilgisini çekmiştir.Bu bağlamda Musa Yanık tarafından modern teoriler de dikkate alınarak yazılan bu kitabın dini epistemoloji konusunda bir farkındalık oluşturmasını umuyorum. (Doç. Dr. Mehmet Bulgen) -/- Analitik felsefe ülkemizde yeni yeni tanınmaya başlanmış olmasına rağmen özellikle İslam entelektüel tarihindeki kelâm geleneği ile etkileşime geçme potansiyeli oldukça yüksek bir gelenektir. Musa Yanık, bu çalışmasıyla günümüzün en önemli analitik din felsefecilerinden AlvinPlantinga’nın dini epistemolojisini tanıtmakta ve kelâmla irtibatını eleştirel bir zeminde kurmaya çalışmaktadır. Çalışmanın güncel tartışmaları takip etmesi kadar bu tartışmalara farklı geleneklerden bakabilme becerisi felsefenin çok-yönlü bir çerçevede nasıl yapılabileceğine dair güzel bir örnek oluşturuyor. Musa Yanık’ın bu eseri, her şeyin birbiriyle etkileşime geçmeye başladığı global dünyada felsefe yapmanın olanaklarına dair yenilikçi bir yaklaşım ortaya koyuyor. -/- (Doç. Dr. Nazif Muhtaroğlu) -/- Elinizde tuttuğunuz bu kitap, dini epistemoloji ve erdem epistemolojisi kesişiminde yer almakla birlikte, inanç ve imanın epistemik statüsünü incelemek ve bunu yaparken ise İslam inancını merkeze almaktadır. Bu haliyle Türkçe literatür açısından önemli bir boşluğu doldurmaktadır. Okuyucunun bu kitap aracılığıyla karşılaşacağı bazı sorular şunlardır: İnanç ve bilgi nedir? Kanıt olmadan inanmak ahlaken yanlış mıdır? İnançlarımızı rasyonel olarak gerekçelendirmenin yolları nelerdir? İslam inancı reform ve erdem epistemolojisi açısından güvenilir bir temele sahip midir? Fakat belki de en büyük kadim soru şudur: Tanrı’nın varlığını bilmek mümkün müdür? -/- (Taner Beyter-Öncül Analitik Felsefe Dergisi). (shrink)

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

Alvin Plantinga, analitik felsefe düşüncesi içerisinde yetişmiş ve bu gelenek içinde teistik din felsefesinin oluşumuna katkıda bulunmuş bir filozoftur. Ayrıca teizmin savunusu için yaptığı çalışmalarla, çeşitli üniversitelerden aldığı onur ödülleri ve 2017 yılında kazandığı Templeton Prize ödülüyle, haklı bir üne kavuşmuş bir şahsiyettir. Bu çalışmayı yapmamızdaki en önemli amaç, Plantinga’nın dini epistemoloji üzerine yaptığı çalışmaları analiz edip bu düşüncelerinin ardalanına dair bir tespitte bulunmaktır. Bu çalışmada yararlandığımız öncelikli kaynaklar, Plantinga’nın Nicholas Wolterstorff ile birlikte kaleme aldığı “Faith and Rationality” adlı eser (...) ile birlikte son dönem epistemik fikirlerinin çerçevesini belirleyen üç ciltlik “Warrant and Proper Function”, “Warrant: The Current Debate”, “Warranted: Christian Belief” isimli eserler olmuştur. Plantinga’nın ilk dönem epistemoloji çalışmalarının gayesini bir tür olumsuzlama diyebileceğimiz klasik temelciliğin ve evidentializmin eleştirisi oluştururken, ikinci döneminde bu eleştirilerden yola çıkarak Tanrı inancının haklı bir temelde ve güvenceye sahip olduğunu gösterme amacına yönelmiştir. Plantinga’nın teolojik fikirlerini oluşturan Kalvinci ekol, onun dini epistemolojisinin de özünü oluşturmaktadır. Plantinga’nın dini epistemolojisini iki boyutlu olarak değerlendirdiğimizde, içe dönük olarak Hristiyan inancıyla ilgilense de çalışmalarının dışsal yönünü daha genel olarak teizmin Tanrı’sı ve onun rasyonelliği oluşturmaktadır. Açıkçası Plantinga’nın epistemolojik külliyatı bir tür kavram zenginliğini de beraberinde getirmektedir. Çalışmamız içerisinde ele aldığımız kadarıyla uygun işlevsellik, tasarım planı, güvence (warrant) gibi kavramlar onun Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymak için ne derece kararlı olduğunu göstermektedir. Netice itibariyle Tanrı inancının ve onun bilgisinin rasyonel olabileceğini ifade eden Plantinga, her ne kadar Hristiyan inancının belli bir koluna mensup olsa da diğer mezhepleri dışlamaz. Ayrıca Plantinga, birçok çalışmasında belirttiği üzere projesinin Yahudilik, İslam gibi diğer teistik dinlere yönelik olduğunu da belirtmektedir. (shrink)

I characterize Nishida Kitarō’s metaethical perspective throughout his work but focus especially on his later papers, most notably his writings on kōiteki chokkan, or active intuition. These include Kōiteki Chokkan no Tachiba (published in 1935), Kōiteki Chokkan (published in 1937), as well as Nothingness and the Religious Worldview (Bashoteki Ronri to Shūkyōteki Sekaikan, published in 1945, and widely available in translation). I explore affinities between Nishida’s approach to ethics and metaethical intuitionism and sensibility theory. I then use this analysis to (...) identify a lesson that Nishida offers to contemporary metaethicists. (shrink)

Gökhan Murteza, “Ahlak, İktisat ve Bilim: Adam Smith Felsefesine Giriş” isimli eserinde genellikle İktisat disiplininin birçok farklı konusunu felsefi açıdan tartışmaya açmıştır. Murteza’nın bu eseri, devleti ve toplumu ilgilendiren bu araştırma alanının, A. Smith ile birlikte bir bilim dalı olarak görülmeye başlanmasının sonucunda, gerçekten ahlaki olanı içerip içermediği problemi üzerinde durmaktadır.

In this volume, leading philosophers of psychiatry examine psychiatric classification systems, including the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, asking whether current systems are sufficient for effective diagnosis, treatment, and research. Doing so, they take up the question of whether mental disorders are natural kinds, grounded in something in the outside world. Psychiatric categories based on natural kinds should group phenomena in such a way that they are subject to the same type of causal explanations and respond similarly to (...) the same type of causal interventions. When these categories do not evince such groupings, there is reason to revise existing classifications. The contributors all question current psychiatric classifications systems and the assumptions on which they are based. They differ, however, as to why and to what extent the categories are inadequate and how to address the problem. Topics discussed include taxometric methods for identifying natural kinds, the error and bias inherent in DSM categories, and the complexities involved in classifying such specific mental disorders as "oppositional defiance disorder" and pathological gambling. -/- Contributors George Graham, Nick Haslam, Allan Horwitz, Harold Kincaid, Dominic Murphy, Jeffrey Poland, Nancy Nyquist Potter, Don Ross, Dan Stein, Jacqueline Sullivan, Serife Tekin, Peter Zachar. (shrink)

This paper investigates the emotional import of literary devices deployed in fiction. Reflecting on the often-favored approach in the analytic tradition that locates fictional characters, events, and narratives as sources of readers’ emotions, I attempt to broaden the scope of analysis by accounting for how literary devices trigger non-cognitive emotions. I argue that giving more expansive consideration to literary devices by which authors present content facilitates a better understanding of how fiction engages emotion. In doing so, I also explore the (...) somatic dimension of reading fiction. (shrink)

In 'On the nature of truth and falsehood' Russell offers both a multiple relation theory of judgment and a correspondence theory of truth. It has been a prevailing understanding of the Tractatus that Wittgenstein rejects Russell’s multiple relation idea but endorses the correspondence theory. Ramsey took the opposite view. In his 'Facts and Propositions', Ramsey endorses Russell’s multiple relation idea, rejects the correspondence theory, and then asserts that these moves are both due to Wittgenstein. This chapter will argue that Ramsey’s (...) ascriptions are both correct. The extent of the agreement between Ramsey and Wittgenstein will be argued, moreover, to count definitively against standard understandings of Ramsey as a redundancy theorist of truth. Wittgenstein is no correspondence theorist and Ramsey is no redundancy theorist; rather, both philosophers offer identity theories of truth. (shrink)

Issues of reliability are claiming center-stage in the epistemology of machine learning. This paper unifies different branches in the literature and points to promising research directions, whilst also providing an accessible introduction to key concepts in statistics and machine learning – as far as they are concerned with reliability.

David Benatar argues that coming into existence is always a harm, and that – for all of us unfortunate enough to have come into existence – it would be better had we never come to be. We contend that if one accepts Benatar’s arguments for the asymmetry between the presence and absence of pleasure and pain, and the poor quality of life, one must also accept that suicide is preferable to continued existence, and that his view therefore implies both anti-natalism (...) and pro-mortalism . This conclusion has been argued for before by Elizabeth Harman – she takes it that because Benatar claims that our lives are ‘awful’, it follows that ‘we would be better off to kill ourselves’ (Harman 2009: 784). Though we agree with Harman’s conclusion, we think that her argument is too quick, and that Benatar’s arguments for non-pro-mortalism deserve more serious consideration than she gives them. We make our case using a tripartite structure. We start by examining the prima facie case for the claim that pro-mortalism follows from Benatar’s position, presenting his response to the contrary, and furthering the dialectic by showing that Benatar’s position is not just that coming into existence is a harm, but that existence itself is a harm. We then look to Benatar’s treatment of the Epicurean line, which is important for him as it undermines his anti-death argument for non-pro-mortalism. We demonstrate that he fails to address the concern that the Epicurean line raises, and that he cannot therefore use the harm of death as an argument for non-pro-mortalism. Finally, we turn to Benatar’s pro-life argument for non-pro-mortalism, built upon his notion of interests, and argue that while the interest in continued existence may indeed have moral relevance, it is almost always irrational. Given that neither Benatar’s anti-death nor pro-life arguments for non-pro-mortalism work, we conclude that pro-mortalism follows from his anti-natalism, As such, if it is better never to have been, then it is better no longer to be. -/- . (shrink)

Scientists represent their world, grouping and organizing phenomena into classes by means of concepts. Philosophers of science have historically been interested in the nature of these concepts, the criteria that inform their application and the nature of the kinds that the concepts individuate. They also have sought to understand whether and how different systems of classification are related and more recently, how investigative practices shape conceptual development and change. Our aim in this paper is to provide a critical overview of (...) some of the key developments in this philosophical literature and identify some interesting issues it raises about the prospects of the so-called “special sciences”, including psychiatry, psychology, and the mind-brain sciences more generally, to discover natural kinds. (shrink)

In this chapter, we address the roles that exemplars might play in a comprehensive response to epistemic injustice. Fricker defines epistemic injustices as harms people suffer specifically in their capacity as (potential) knowers. We focus on testimonial epistemic injustice, which occurs when someone’s assertoric speech acts are systematically met with either too little or too much credence by a biased audience. Fricker recommends a virtue­theoretic response: people who do not suffer from biases should try to maintain their disposition towards naive (...) testimonial justice, and those who find themselves already biased should cultivate corrective testimonial justice by systematically adjusting their credence in testimony up or down depending on whether they are hearing from someone whom they may be biased against or in favor of. We doubt that the prominent admiration­emulation model of exemplarism will be much use in this connection, so we propose two ways of learning from negative exemplars to better conduct one’s epistemic affairs. In the admiration­emulation model, both the identification of what a virtue is and the cultivation of virtues identified thusly proceed through the admiration of virtuous exemplars. We show that this model has serious flaws and argue for two alternatives: the envy­agonism model and the ambivalence­avoidance model. (shrink)

In the last decade alone, a growing body of preliminary evidence suggests that classic psychedelics (CPs) can rapidly and durably ameliorate symptoms and cognitive deficits associated with depression. However, the mechanisms by which CPs work in the brain are not well understood. Rodent translational research, in which experimental findings from rodents are translated to humans, is fundamental in achieving this goal. This chapter focuses on a representative subset of human and rodent studies investigating CPs for depression, including the various lines (...) of research that have been initiated to understand how they work. Our aim is to show that in addition to epistemic challenges that scientists face in translating findings from rodents to humans, there is also mismatch between experimental approaches used to investigate CPs in humans and rodents. We thus show current experimental practices are not conducive to mechanistic discovery. We end with a set of positive proposals to expedite the drive to translate CPs into effective treatments for depression. -/- Keywords: classic psychedelics, psychiatry, clinical trials, collaboration, extrapolation, major depressive disorder, open science, philosophy of science, rodent models, scientific practice, translation, validity . (shrink)

Bir şey, Tanrı onu emrettiği için mi iyidir ya da kötüdür? sorusunu merkeze alarak oluşturulan ve yakın dönem içerisinde gerek din felsefesi ve gerekse ahlak felsefesi içerisinde tartışılan konulardan biriside “İlahi Buyruk Teorisi”dir. Bu teori kısaca, ahlaki değerlerin kaynağının, Tanrı’nın buyruklarında, yani onun emir ve yasaklarında belirlendiğini açıklamaya çalışmaktadır. Eylemlerimizin iyi ya da kötü olarak nitelendirilmesinin Tanrı’nın buyruklarıyla mı, yoksa onların Tanrı’dan bağımsız, yani, kendi doğalarından mı kaynaklandığı tartışması, ilk olarak ahlak felsefesi içerisinde Platon’un “Euthyphro” diyaloğunda kendisine yer bulmuştur. Bununla (...) beraber Hristiyan teolojisi içerisinde Aziz Augustinus, Duns Scotus ve Thomas Aquinas isimler; İslam düşüncesi içerisinde ise, “Hüsün ve Kubuh” meselesi adı altında Mu’tezile, Eş’ariyye ve Matüridiyye gibi ekoller konuya dair yaklaşımlarını ortaya koymaya çalışmıştır. Son olarak daha yakın dönemde din felsefesi içerisinde Philip L. Quinn, Robert M. Adams ve Janine Marie Idziak gibi birçok isim bu teoriye yönelik kapsamlı çalışmalar ve argümanlar geliştirmiştir. (shrink)

Mehdiyev’in Bir Bilme Teorisi adını verdiği eser, içerisinde birçok kavram ve problemi barındırması açısından oldukça zengin ve ufuk açıcı bir teoridir. Onun, bilgi söz konusu olduğunda medeniyet, bilim, teoloji ve sanat gibi sosyal epistemoloji içerisindeki kavramlara atıfla karşılaştırmalar yapması ve inanç, kanı gibi kavramlar üzerinden değerlendirmelerde bulunması; mevcut literatür içindeki kavramlara dair gerek olumlu gerekse olumsuz yeni bakış açılarını bize sağlarken, ayrıca mevcut problemleri, hem çağdaş hem de klasik teoriler içinde ele alması, bize ufuk açıcı yorumlar da kazandırmaktadır.

It is widely thought that functionalism and the qualia theory are better positioned to accommodate the ‘affective’ aspect of pain phenomenology than representationalism. In this paper, we attempt to overturn this opinion by raising problems for both functionalism and the qualia theory on this score. With regard to functionalism, we argue that it gets the order of explanation wrong: pain experience gives rise to the effects it does because it hurts, and not the other way around. With regard to the (...) qualia theory, we argue that it fails to capture the sense in which pain 's affective phenomenology rationalises various bodily-directed beliefs, desires, and behaviours. Representationalism, in contrast, escapes both of these problems: it gets the order of explanation right and it explains how pain 's affective phenomenology can rationalise bodily-directed beliefs, desires, and behaviours. For this reason, we argue that representationalism has a significant advantage in the debates about pain 's affective phenomenology. We end the paper by examining objections, including the question of what representationalists should say about so-called ‘disassociation cases’, such as pain asymbolia. (shrink)

This study aimed to understand the preserved elements of self-identity in persons with moderate to severe dementia attributable to Alzheimer’s disease. A semi-structured interview was developed to explore the narrative self among residents with dementia in a residential care facility and residents without dementia in an independent living setting. The interviews were transcribed verbatim from audio recordings and analyzed for common themes, while being sensitive to possible differences between the groups. The participants with dementia showed evidence of self-reference even though (...) losses in explicit memory were evident. The most noticeable difference between the two groups was time frame reference. Nonetheless, all participants showed understanding of their role in relationships and exhibited concrete preferences. Our findings suggest that memory loss and other cognitive deficits associated with moderate to severe dementia do not necessarily lead to a loss of “self.”. (shrink)

Recent work by Kahan et al. (2017) on the psychology of motivated numeracy in the context of intracultural disagreement suggests that people are less likely to employ their capabilities when the evidence runs contrary to their political ideology. This research has so far been carried out primarily in the USA regarding the liberal–conservative divide over gun control regulation. In this paper, we present the results of a modified replication that included an active reasoning intervention with Western European participants regarding both (...) the hierarchy–egalitarianism and individualism–collectivism divides over immigration policy (n = 746; considerably less than the preregistration sample size). We reproduce the motivated numeracy effect, though we do not find evidence of increased polarization of high-numeracy participants. (shrink)

What do humility, intellectual humility, and open-mindedness mean in the context of inter-group conflict? We spend most of our time with ingroup members, such as family, friends, and colleagues. Yet our biggest disagreements —— about practical, moral, and epistemic matters —— are likely to be with those who do not belong to our ingroup. An attitude of humility towards the former might be difficult to integrate with a corresponding attitude of humility towards the latter, leading to smug tribalism that masquerades (...) as genuine virtue. These potentially conflicting priorities have recently come to the fore because “tribal epistemology” has so thoroughly infected political and social discourse. Most research on these dispositions focuses on individual traits and dyadic peer-disagreement, with little attention to group membership or inter-group conflict. In this chapter, we dilate the social scale to address this pressing philosophical and social problem. (shrink)

Simple idealized models seem to provide more understanding than opaque, complex, and hyper-realistic models. However, an increasing number of scientists are going in the opposite direction by utilizing opaque machine learning models to make predictions and draw inferences, suggesting that scientists are opting for models that have less potential for understanding. Are scientists trading understanding for some other epistemic or pragmatic good when they choose a machine learning model? Or are the assumptions behind why minimal models provide understanding misguided? In (...) this paper, using the case of deep neural networks, I argue that it is not the complexity or black box nature of a model that limits how much understanding the model provides. Instead, it is a lack of scientific and empirical evidence supporting the link that connects a model to the target phenomenon that primarily prohibits understanding. (shrink)

In philosophy, psychiatry, and cognitive science, definitions of clinical delusions are not based on the mechanisms responsible for the formation of delusions. Some of the defining features of delusions are epistemic and focus on whether delusions are true, justified, or rational, as in the definition of delusions as fixed beliefs that are badly supported by evidence). Other defining features of delusions are psychological and they focus on whether delusions are harmful, as in the definition of delusions as beliefs that disrupt (...) good functioning. Even if the epistemic features go some way towards capturing what otherwise different instances of clinical delusions have in common, they do not succeed in distinguishing delusions as a clinical phenomenon from everyday irrational beliefs. Focusing on the psychological features is a more promising way to mark the difference between clinical and non-clinical irrational beliefs, but there is wide variability in the extent to which delusions are psychologically harmful, and some everyday irrational beliefs can affect functioning in similarly negative ways. In this chapter we consider three types of belief that share similar epistemic features and exhibit variation with respect to how psychologically harmful they are: (1) delusions of thought insertion, (2) alien abduction beliefs, and (3) self-enhancing beliefs. In the light of the similarities and differences between these cases, we highlight the difficulty in providing an answer to what makes an irrational belief delusional. (shrink)

Biomedical science has been remarkably successful in explaining illness by categorizing diseases and then by identifying localizable lesions such as a virus and neoplasm in the body that cause those diseases. Not surprisingly, researchers have aspired to apply this powerful paradigm to addiction. So, for example, in a review of the neuroscience of addiction literature, Hyman and Malenka (2001, p. 695) acknowledge a general consensus among addiction researchers that “[a]ddiction can appropriately be considered as a chronic medical illness.” Like other (...) diseases, “Once addiction has taken hold, it tends to follow a chronic course.” (Koob and La Moal 2006, p. ?). Working from this perspective, much effort has gone into characterizing the symptomology of addiction and the brain changes that underlie them. Evidence for involvement of dopamine transmission changes in the ventral tegmental area (VTA) and nucleus accumbens (NAc) have received the greatest attention. Kauer and Malenka (2007, p. 844) put it well: “drugs of abuse can co-opt synaptic plasticity mechanisms in brain circuits involved in reinforcement and reward processing”. Our goal in this chapter to provide an explicit description of the assumptions of medical models, the different forms they may take, and the challenges they face in providing explanations with solid evidence of addiction. <br>. (shrink)

Jessica Wilson has recently offered a more sophisticated version of the self-defeat objection to Cartesian scepicism. She argues that the assertion of Cartesian scepticism results in an unstable vicious regress. The way out of the regress is to not engage with the Cartesian sceptic at all, to stop the regress before it starts, at the warranted assertion that the external world exists. We offer three reasons why this objection fails: first, the sceptic need not accept Wilson’s characterization of the sceptical (...) thesis and thus need not start her regress; second, even if she did commit to the regress, it would not undermine scepticism in the way Wilson envisages; and third, the appeal to mental state scepticism which is necessary to generate the second and subsequent steps in the regress is not justified. (shrink)

Knowledge is power. Knowledge about human psychology is increasingly being produced using natural language processing (NLP) and related techniques. The power that accompanies and harnesses this knowledge should be subject to ethical controls and oversight. In this chapter, we address the ethical pitfalls that are likely to be encountered in the context of such research. These pitfalls occur at various stages of the NLP pipeline, including data acquisition, enrichment, analysis, storage, and sharing. We also address secondary uses of the results (...) and tools developed through psychometric NLP, such as profit-driven targeted advertising, political campaigns, and domestic and international psyops. Along the way, we reflect on potential ethical guidelines and considerations that may help researchers navigate these pitfalls. (shrink)

COVID-19 often manifests with different outcomes in different patients, highlighting the complexity of the host-pathogen interactions involved in manifestations of the disease at the molecular and cellular levels. In this paper, we propose a set of postulates and a framework for systematically understanding complex molecular host-pathogen interaction networks. Specifically, we first propose four host-pathogen interaction (HPI) postulates as the basis for understanding molecular and cellular host-pathogen interactions and their relations to disease outcomes. These four postulates cover the evolutionary dispositions involved (...) in HPIs, the dynamic nature of HPI outcomes, roles that HPI components may occupy leading to such outcomes, and HPI checkpoints that are critical for specific disease outcomes. Based on these postulates, an HPI Postulate and Ontology (HPIPO) framework is proposed to apply interoperable ontologies to systematically model and represent various granular details and knowledge within the scope of the HPI postulates, in a way that will support AI-ready data standardization, sharing, integration, and analysis. As a demonstration, the HPI postulates and the HPIPO framework were applied to study COVID-19 with the Coronavirus Infectious Disease Ontology (CIDO), leading to a novel approach to rational design of drug/vaccine cocktails aimed at interrupting processes occurring at critical host-coronavirus interaction checkpoints. Furthermore, the host-coronavirus protein-protein interactions (PPIs) relevant to COVID-19 were predicted and evaluated based on prior knowledge of curated PPIs and domain-domain interactions, and how such studies can be further explored with the HPI postulates and the HPIPO framework is discussed. (shrink)

In Emotions, Values & Agency, Christine Tappolet develops a sophisticated, perceptual theory of emotions and their role in wide range of issues in value theory and epistemology. In this paper, we raise three worries about Tappolet's proposal.

Descriptive accounts of the nature of explanation in neuroscience and the global goals of such explanation have recently proliferated in the philosophy of neuroscience and with them new understandings of the experimental practices of neuroscientists have emerged. In this paper, I consider two models of such practices; one that takes them to be reductive; another that takes them to be integrative. I investigate those areas of the neuroscience of learning and memory from which the examples used to substantiate these models (...) are culled, and argue that the multiplicity of experimental protocols used in these research areas presents specific challenges for both models. In my view, these challenges have been overlooked largely because philosophers have hitherto failed to pay sufficient attention to fundamental features of experimental practice. I demonstrate that when we do pay attention to such features, evidence for reduction and integrative unity in neuroscience is simply not borne out. I end by suggesting some new directions for the philosophy of neuroscience that pertain to taking a closer look at the nature of neuroscientific experiments. (shrink)

I argue that ML models used in science function as highly idealized toy models. If we treat ML models as a type of highly idealized toy model, then we can deploy standard representational and epistemic strategies from the toy model literature to explain why ML models can still provide epistemic success despite their lack of similarity to their targets.

Under what conditions does machine learning (ML) model opacity inhibit the possibility of explaining and understanding phenomena? In this article, I argue that nonepistemic values give shape to the ML opacity problem even if we keep researcher interests fixed. Treating ML models as an instance of doing model-based science to explain and understand phenomena reveals that there is (i) an external opacity problem, where the presence of inductive risk imposes higher standards on externally validating models, and (ii) an internal opacity (...) problem, where greater inductive risk demands a higher level of transparency regarding the inferences the model makes. (shrink)

We provide an analysis of the public's having warranted epistemic trust in science, that is, the conditions under which the public may be said to have well-placed trust in the scientists as providers of information. We distinguish between basic and enhanced epistemic trust in science and provide necessary conditions for both. We then present the controversy regarding the connection between autism and measles–mumps–rubella vaccination as a case study to illustrate our analysis. The realization of warranted epistemic public trust in science (...) requires various societal conditions, which we briefly introduce in the concluding section. (shrink)

The past decade has witnessed a growing awareness of conceptual and methodological hurdles within psychology and neuroscience that must be addressed for taxonomic and explanatory progress in understanding psychological functions to be possible. In this paper, I evaluate several recent knowledge-building initiatives aimed at overcoming these obstacles. I argue that while each initiative offers important insights about how to facilitate taxonomic and explanatory progress in psychology and neuroscience, only a “coordinated pluralism” that incorporates positive aspects of each initiative will have (...) the potential for success. (shrink)

The development of personal technologies has recently shifted from devices that seek to capture user attention to those that aim to improve user well-being. Digital wellness technologies use the same attractive qualities of other persuasive apps to motivate users towards behaviors that are personally and socially valuable, such as exercise, wealth-management, and meaningful communication. While these aims are certainly an improvement over the market-driven motivations of earlier technologies, they retain their predecessors’ focus on influencing user behavior as a primary metric (...) of success. Digital wellness technologies are still persuasive technologies, and they do not evade concerns over whether their influence on users is ethically justified. In this paper, we describe several ethical frameworks with which to assess the justification of digital wellness technologies’ influence on users. We propose that while some technologies help users to complete tasks and satisfy immediate preferences, other technologies encourage users to reflect on the values underlying their habits and teach them to evaluate their lives’ competing demands. While the former approach to digital wellness technology is not unethical, we propose that the latter approach is more likely to lead to skillful user engagement with technology. (shrink)

In this chapter I investigate the kinds of changes that psychiatric kinds undergo when they become explanatory targets of areas of sciences that are not “mature” and are in the early stages of discovering mechanisms. The two areas of science that are the targets of my analysis are cognitive neuroscience and cognitive neurobiology.

The Morris water maze has been put forward in the philosophy of neuroscience as an example of an experimental arrangement that may be used to delineate the cognitive faculty of spatial memory (e.g., Craver and Darden, Theory and method in the neurosciences, University of Pittsburgh Press, Pittsburgh, 2001; Craver, Explaining the brain: Mechanisms and the mosaic unity of neuroscience, Oxford University Press, Oxford, 2007). However, in the experimental and review literature on the water maze throughout the history of its use, (...) we encounter numerous responses to the question of “what” phenomenon it circumscribes ranging from cognitive functions (e.g., “spatial learning”, “spatial navigation”), to representational changes (e.g., “cognitive map formation”) to terms that appear to refer exclusively to observable changes in behavior (e.g., “water maze performance”). To date philosophical analyses of the water maze have not been directed at sorting out what phenomenon the device delineates nor the sources of the different answers to the question of what. I undertake both of these tasks in this paper. I begin with an analysis of Morris’s first published research study using the water maze and demonstrate that he emerged from it with an experimental learning paradigm that at best circumscribed a discrete set of observable changes in behavior. However, it delineated neither a discrete set of representational changes nor a discrete cognitive function. I cite this in combination with a reductionist-oriented research agenda in cellular and molecular neurobiology dating back to the 1980s as two sources of the lack of consistency across the history of the experimental and review literature as to what is under study in the water maze. (shrink)

This paper offers a critique of an account of explanatory integration that claims that explanations of cognitive capacities by functional analyses and mechanistic explanations can be seamlessly integrated. It is shown that achieving such explanatory integration requires that the terms designating cognitive capacities in the two forms of explanation are stable but that experimental practice in the mind-brain sciences currently is not directed at achieving such stability. A positive proposal for changing experimental practice so as to promote such stability is (...) put forward and its implications for explanatory integration are briefly considered. (shrink)

In this article, we develop a new approach to integrating philosophical phenomenology with qualitative research. The approach uses phenomenology’s concepts, namely existentials, rather than methods such as the epoché or reductions. We here introduce the approach to both philosophers and qualitative researchers, as we believe that these studies are best conducted through interdisciplinary collaboration. In section 1, we review the debate over phenomenology’s role in qualitative research and argue that qualitative theorists have not taken full advantage of what philosophical phenomenology (...) has to offer, thus motivating the need for new approaches. In section 2, we introduce our alternative approach, which we call Phenomenologically Grounded Qualitative Research (PGQR). Drawing parallels with phenomenology’s applications in the cognitive sciences, we explain how phenomenological grounding can be used to conceptually front-load a qualitative study, establishing an explicit focus on one or more structures of human existence, or of our being in the world. In section 3, we illustrate this approach with an example of a qualitative study carried out by one of the authors: a study of the existential impact of early parental bereavement. In section 4, we clarify the kind of knowledge that phenomenologically grounded studies generate and how it may be integrated with existing approaches. (shrink)